6 Nov 2011

ေကာင္းမႈလုပ္တာ မဂၤလာ

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

“ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္တယ္ဆိုတာ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔ညီညြတ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ေကာင္းမႈလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ မဂၤလာရွိတဲ့အခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္တိုင္းေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူတဲ့ အဆံုးအမနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။

- မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ် မလုပ္ၾကနဲ႔။ အေ၀းကေရွာင္ၾကဥ္ၾက။
- ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ျပဳလုပ္ၾက။
- မိမိစိတ္ကို အျမဲတမ္း ျဖဴစင္ေအာင္ထားၾက။
(မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား) ဆိုတဲ့ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႕ အဆံုးအမတရားေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စံုေနတယ္လို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။

ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အေနနဲ႔ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကတဲ့ ဘုရား၊ တရား သံဃာဟာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ထိုက္တဲ့ ဘယ္လို အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ျပည့္စံုေတာ္မူတယ္ဆိုတာကိုလည္း သိထားရမယ္။ အေပၚယံ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အမွန္တကယ္ ဉာဏ္နဲ႔သိၿပီး ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ ပိုၿပီးေလးနက္ မႈရွိသလို ပါရမီကိုလည္း အလ်င္အျမန္ျပည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ထိုက္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့အထဲက အနည္းငယ္ ေဟာၾကားလိုပါတယ္။


ဘုရားဂုဏ္ေတာ္

ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားေရးသားလို႔ မကုန္ႏိုင္ဘူး။ ဂုဏ္ေတာ္အနႏၲနဲ႔ျပည့္စံုေတာ္မူတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္အေပါင္းကို ေဟာၾကားရင္း၊ ေရးသားရင္းသာ သက္တမ္းကုန္သြားမယ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ ကေတာ့ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ အခု ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉ ပါးဟာ ၾကည္ညိဳသဒၶါတရားတိုးပြါးႏိုင္တဲ့၊ သိသာျမင္သာ လြယ္ေတဲ့ အႏွစ္ထုတ္ထားတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ အနည္းငယ္ သာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါးထဲက အရဟံ- ကိေလသာရန္အေပါင္းကို ေအာင္ႏိုင္ေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား။ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈမွန္ သမွ် ကို ျပဳေတာ္မမူေသာျမတ္စြာဘုရား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူ ထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။ ပုထုဇဥ္ေတြအေနနဲ႔ ကိေလသာေတြကလည္းထူေျပာ၊ သူမ်ားေ႔ရွမွာက်တစ္မ်ိဳး၊ ကြယ္ရာက်တစ္မ်ိဳး၊ စိတ္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု၊ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုနဲ႔တင္ ၾကည္ညိဳ ထုိက္ေနပါၿပီ။ ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရေအာင္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္ မူပါတယ္။ ဒါက ဘုရားျဖစ္ၿပီးလို႔ ၾကည္ညိဳထိုက္တယ္ဆိုတာ မထူးျခားေသးဘူး။ ဘုရားေလာင္းကတည္းက စိတ္ဓာတ္က အလြန္ ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူပါတယ္။

သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀ ကုေဋ ၈၀ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာတာေတြကို မိဘဘိုးဘြားေတြထားခဲ့ေပလည္း ခင္တြယ္ မေနဘူး။ အကုန္လံုးကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ရေသ့ျပဳပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ ရထားတာေတြကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ရခ်င္လြန္းလို႔ ေသေဘးကို မေတြးႏိုင္ဘဲ ရွာေဖြေနၾကတာမဟုတ္လား။ ဥစၥာပစၥည္းေတြ ဆံုးရံႈးတာနဲ႔ရင္ဆိုင္ရရင္ တခ်ိဳ႕႐ူးသြားၾကတယ္။ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္လို႔ေလ။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္မ်ားက်ေတာ့ အားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တာဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီဘ၀မွာ ပါရမီ တရားေတြက ျပည့္ေနၿပီတဲ့။ တခဏေလးအားထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ရဟႏၲာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘိဉာဥ္ နဲ႔ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါေတြ လမ္းမွားၿပီး သံသရာမွာ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ က်င္လည္ေနၾကတာကို ျမင္ေတာ္မူေတာ့ လြန္စြာ သနားက႐ုဏာျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

- သစၥာေလးပါးတရားေတာ္ကို ငါသိသလို သတၱ၀ါအမ်ားကို သိေစရမယ္။
- ငါသံသရာမွလြတ္ေျမာက္သလို သတၱ၀ါအမ်ားကို လြတ္ေျမာက္ေစရမယ္။
- ငါသံသရာမွကူးေျမာက္သလို သတၱ၀ါးအမ်ားလည္း ကူးေျမာက္ေစရမယ္။
ဆိုၿပီး သတၱ၀ါအမ်ားအတြက္ လက္ရွိဘ၀မွာ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါလ်က္ အရဟတၲ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ေရာက္ေအာင္ အားမထုတ္ ေတာ့ဘဲ ဘုရားဆုကိုပန္ေတာ္မူပါတယ္။ သတၱအမ်ားကို သနားငဲ့ညွာတဲ့ မဟာက႐ုဏာေတာ္ေၾကာင့္ ဘ၀ေပါင္း ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာ တစ္သိန္းၾကာေအာင္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာ ခံခဲ့တယ္။ သူတစ္ပါးကိုသာ ဦးစားေပးေတာ္မူတယ္။ က်င့္တဲ့ေနရာမွာ-
- ေလာကအတြက္က်င့္ေတာ္မူတယ္။
- ၿပီးေတာ့ ေဆြမ်ိဳးအတြက္က်င့္ေတာ္မူတယ္။
- မိမိဘုရားျဖစ္ဖို႔ က်င့္ေတာ္မူတယ္။

ေလာကကုိ ဦးစားေပးပါတယ္။ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုသာ အစဥ္အျမဲ ဦးစားေပးတယ္။ ကိုယ့္က်ိဳးကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလိုက္သလဲ။ ဒီစိတ္ထားေတြဟာ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ ကတည္းက ထားႏိုင္ခဲ့တဲ့စိတ္ထားေတြ။ ဘုရားျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူတစ္ပါးအက်ိဳးအတြက္ အားထုတ္ေတာ္မူ တဲ့ေနရာမွာ တုႏိႈင္းမဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၄၅ ၀ါကာလပတ္လံုး တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီမွာ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ခန္႔သာ အနားယူေတာ္မူတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းတရားကို လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာတို႔ကို ေန႔စဥ္ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူတယ္။ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးအထိ သတိတရားျဖင့္ ေနရစ္ခဲ့ၾကရန္နဲ႕ သံသရာလြတ္ေျမာက္ဖို႔ရန္ သတိတရား အေရးႀကီးေၾကာင္းကို ဆံုးမထားရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပရဟိတလုပ္တဲ့ေနရာမွာ အႏိႈင္းမဲ့ပုဂၢိဳလ္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပရဟိတ ေဆာင္ရြက္ ၾကတယ္ဆိုတာ ဘုရားေလာင္းက်င့္စဥ္၊ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ၾကီး ႏွစ္သက္ေတာ္မူတဲ့၊ လမ္းျပေတာ္မူတဲ့ က်င့္စဥ္ပါပဲ။


တရားဂုဏ္ေတာ္

တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ ပါးထဲမွာ အခုက်င့္လွ်င္ အခုရတဲ့ဂုဏ္ေတာ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈက်င့္ေနစဥ္မွာ၊ မေကာင္းမႈကို မျပဳလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ စိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ ထားေနခ်ိန္မွာ စိတ္ဟာ ေအးခ်မ္းေနတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတယ္။ အခါကို မလင့္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းက်င့္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရႏိုင္တဲ့ ေအးခ်မ္းမႈပဲ။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ခံစားတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရွင္ေတာ္တို႔ ေရာင့္ရဲေတာ္မမူၾကဘူးလို႔ မွတ္သိရတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ရွင္ေတာ္ဘုရားမ်ား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ခံစားေတာ္မူၾကသလဲဆိုရင္ တရားစကားမ်ားေျပာၿပီးလို႔ နာၾကားသူ အေပါင္းက သာဓုေခၚေနခ်ိန္ ခဏေလးေတာင္ ဖလသမာပတ္ ၀င္စားေတာ္မူပါ တယ္တဲ့။ ေသခ်င္းတရားကို သတၱ၀ါတိုင္း ၾကံဳေတြ႔ၾကရတယ္။ ဆင္းရဲတကာ့ဆင္းရဲဆံုးဟာ ေသခ်င္းတရားပါပဲ။ ေသခ်င္းတရားမရွိတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ၿငိမ္းေအးလိုက္မလဲ။

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဘုရားျဖစ္ၿပီး အေလးအျမတ္ျပဳအပ္တဲ့အရာကိုမရွိဘဲေနလို႔ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းသိေတာ္မူေတာ့ မိမိသိတဲ့တရားေတာ္ကုိပဲ ျပန္ၿပီးအေလးအျမတ္ျပဳေတာ္မူရပါတယ္။ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔အတြက္ တရားဂုဏ္ေတာ္အား အေလးအျမတ္ျပဳ အပ္တယ္၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္တယ္ဆိုတာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့ဘူး။
သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္
မိမိကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုလည္း သိထားရပါမယ္။ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ၉ ပါးရွိတဲ့ အထဲက အနည္းငယ္ေျပာျပပါမယ္။ အခု သာသနာေတာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့တရားေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္၊ ကြယ္ မသြားေအာင္ သံဃာေတာ္အဆက္ဆက္က ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ ဒီတရားေတြ အခုထိ နားၾကားႏိုင္ ေနတာပဲျဖစ္တယ္။ သံဃာေတာ္ေတြသာ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းတရားေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္နာၾကားႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒါသည္ပင္ ေကာင္းစြာ က်င့္ၾကံေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဟာ ေျဖာင့္မတ္စြာက်င့္ေတာ္မူတယ္။ လူေတြလို အေျပာတစ္မ်ိဳး၊ အလုပ္တစ္မ်ိဳး ဟန္မေဆာင္ရ ဘူး။ ေျပာတိုင္းလုပ္ၿပီး လုပ္တဲ့အတိုင္းေျပာရတဲ့ အက်င့္ျမတ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေတာ္မူၾကတယ္။

ဘုရားစကား အဆံုးအမေတာ္ေတြကို သဂၤါယနာတင္ခဲ့ၾကတဲ့ေနရာမွာ ပထမအၾကိမ္ကေန တတိယအၾကိမ္ အထိ တင္ခဲ့တဲ့အခါမွာ ႏႈတ္တိုက္အာဂံုေဆာင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ႏႈတ္တိုက္ အဆင့္ဆင့္သင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သင္အံေလ့က်က္တဲ့ ပရိယတၱိသာသနာ၊ လက္ေတြ႔အားထုတ္ တဲ့ ပဋိပတၱိသာသနာ၊ သိျမင္ခံစားတဲ့ ပရိေ၀ဒသာသနာဆိုတဲ့ သာသနာေတာ္သံုးပါးကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနၾကတာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ ေတြဟာ ကိုးကြယ္ထိုက္တယ္။ ပူေဇာ္ထိုက္ေပတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ လူေတြ႔ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အခ်က္ေတြကိုေျပာရရင္-

ဦးေခါင္းကို တံုးထားျခင္းႏွင့္ ဖန္ရည္စြန္းသကၤန္း၀တ္ဆင္ျခင္းအသြင္။ လူေတြမွာ ဆံပင္မွာအလွတရားဆိုၿပီး တသသနဲ႔ ၿဖီးလိမ္းၾကတယ္။ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ယ္သေနၾကတယ္။ ဒီအဆင္းအေပၚမွာ သာယာတပ္မက္ၿပီး စြဲလန္းေနၾကတယ္။ ဒီဆံေကသာနဲ႔ဆက္ႏြယ္ၿပီး ကိေလသာတရား အလြန္ထူေျပာၾကတယ္။ လူေတြက အ၀တ္အစားဆိုေတာ့လည္း လွပတာ၊ ႏူးညံ့တာ စသျဖင့္ ေရြးခ်ယ္၀တ္ဆင္ၾကတယ္။ ဒီပြဲဆိုရင္ ဒီအ၀တ္အစားနဲ႔၊ ဟိုပြဲက်ေတာ့ ဟိုအ၀တ္အစားနဲ႔ အစရွိ သည္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ေနၾကရ၊ ျပင္ဆင္ေနၾကရတယ္။ အ၀တ္အစားေၾကာင္ုပင္ ကိေလသာေတြ ထူေျပာေနတတ္တယ္။ သံဃာေတြက်ေတာ့ ဦးေခါင္းဆိုတာကလည္း လိမ္းခ်ယ္ေနစရာမလိုသလို ဖန္ရည္စြန္းတဲ့ သကၤန္းလည္းျဖစ္၊ အပိုင္းပိုင္းေတြကို ဆက္စပ္ထား တဲ့ ခ်ဳပ္႐ိုးေၾကာင္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ တြယ္မက္စရာ အလြန္နည္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သကၤန္းကို အဟတၱဓဇလို႔ ေခၚတယ္။ အရတၱဖိုလ္ဆိုက္ေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အတြက္ သကၤန္းကခံထားႏိုင္တယ္။ လူ၀တ္ေၾကာင္တစ္ဦး အဟတၱဖိုလ္ ဆိုက္ေရာက္လို႔ရွိရင္ လူ႔ အ၀တ္အစားေတြက မခံႏိုင္လို႔ အလ်င္အျမန္ပဲ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြက်ေတာ့ အရဟတၱဖိုလ္ဆိုက္လည္း သက္တမ္းကုန္ ေအာင္ေနႏိုင္တယ္။ ဦးျပည္းတံုးထား တာနဲ႔ သကၤန္းဆင္ျမန္းထားတဲ့အသြင္နဲ႔တင္ လူေတြထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကား ထားေတာ္မူပါတယ္။အနာဂါမ္လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ႕ယေန႔မွ၀တ္တဲ့ ကုိရင္၊ ရဟန္း။ လူ၀တ္ေၾကာင္က အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လင့္ကစား ယေန႔မွ၀တ္တဲ့ ကိုရင္ေလးကိုပင္ ရွိခိုးထိုက္တယ္။ ပူေဇာ္ထိုက္တယ္။ အ႐ိုအေသေပးရတယ္။ အေလးအျမတ္ျပဳရတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာထိုင္ၿပီး အနာဂါမ္လူ၀တ္ေၾကာင္ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အ႐ိုအေသးေပးျခင္း ကို ခံယူထိုက္ေပတယ္။ ကိုရင္က အရိယာလူ၀တ္ေၾကာင္ကို ျပန္ၿပီး ရွိခိုးဦးခ် စရာမလိုဘူး။ ေထႀကီး၀ါႀကီး သံဃာေတာ္အစုအေ၀းထဲမွာ ကိုရင္ေလးက ၀င္ေရာက္ၿပီး ထိုင္လို႔ရတယ္။ လူ၀တ္ေၾကာင္အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္က သံဃာေတာ္မ်ားၾကားမွာ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ ၀င္ၿပီးေနရာယူလို႔မရဘူး။

သံဃာ့ဥပုသ္။ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၁၅ ရက္တစ္ႀကိမ္ သိမ္ထဲမွာ ဥပုသ္ျပဳတဲ့အခါ ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ေဒသနာကို နာၾကားခြင့္ရွိတယ္။ လူေတြမွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဥပုသ္ျပဳ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ေဒသနာကို နာၾကားရတာမ်ဳိးမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေစာင့္ထိန္းေတာ္မူရတဲ့ သီလေတာ္မ်ားဟာ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ၂၂၇ ပါး၊ အက်ယ္အားျဖင့္ ကုေဋ ၉ ေထာင္ေက်ာ္ေသာ သီလေတာ္ျမတ္ တို႔ကို ေစာင့္ထိန္းၾကရၿပီး လူေတြကဲ့သို႔ သာမန္ေဆာက္တည္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အေလးအနက္ ထားၿပီး ေဆာက္တည္ရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ ရဲ႕ အာဏာေဒသနာေတာ္ကို မပ်က္မကြက္ လိုက္နာရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အႏုပည့္ညတ္ခ်က္ေတြကိုလည္း အခ်င္းခ်င္းေဒသနာ ျပန္ၾကားကာ အျပစ္ကို၀န္ခံၿပီး ေနာက္မက်ဴးလြန္မိေအာင္ သတိျဖင့္ဆင္ျခင္ေနထိုင္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သီလဂုဏ္အားျဖင့္ လည္း လူေတြထက္ အလြန္တရာ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။


ထိုကဲ့သို႔ သာလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္တို႔နဲ႔ ျပည့္စံုေတာ္မူၾကတဲ့ “ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ”တို႔ဟာ ေတြ႔ၾကံဳရခဲ့၊ ျမင္ေတြ႔ရခဲတဲ့ ေလာကုတၱရာရတနာေတာ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားပြင့္တဲ့ ကာလနဲ႔ၾကံဳေတြ႔ရမွ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိရတဲ့ ရတနာျမတ္သံုးပါးျဖစ္တယ္။ ဘုရားပြင့္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ဘုရားပြင့္တဲ့ ကမၻာမွာေတာင္ တစ္ဆူနဲ႔တစ္ဆူၾကားမွာ ႏွစ္အသေခ်ၤ ၾကာျမင့္တယ္။ ဒါက ဘုရားပြင့္တဲ့ကမၻာမွာ တစ္ဆူနဲ႔တစ္ဆူၾကား ေရတြက္ၾကည့္လို႔။ ဘုရားပြင့္တဲ့ကမၻာနဲ႔ မပြင့္နဲ႔ကမၻာရဲ႕ ၾကားကာလမွာေတာ့ ကမၻာမ်ားစြာ ျခားတယ္။ အဲဒီဘုရားမပြင့္တဲ့ ကမၻာမွာေတာ့ သာသနာေတာ္ ေနေရာင္လေရာင္ ထြန္းေတာက္တဲ့ကာလမ်ိဳးကို ၾကံဳေတြ႔ခြင့္မရွိႏိုင္ဘူး။ တစ္ကမၻာ၊ ႏွစ္ကမၻာလို႔ ေရတြက္ရတာ လြယ္ေပမယ့္ တစ္ကမၻာရဲ႕သက္တမ္းကို ႏွစ္အေရအတြက္ ေရတြက္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲျပန္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကမၻာသက္တမ္းကိုတြက္ရလွ်င္ တစ္ယူဇနာပတ္လည္ရွိတဲ့လိႈဏ္ေခါင္းထဲမွာ ေရြးေစ့ေလး မ်ား ျပည့္ ညပ္ေနေအာင္ရွိေနတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာျပည့္မွ ေရြးေစ့တစ္လံုးကို ထုတ္ရမယ္။ အဲဒီ လို ေရြးေစ့ေလးေတြကို တစ္လံုးတစ္လံုးစီ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္မွ တစ္ခါထုတ္၊ အဲဒီေရြးေစ့ေလးေတြသာ ကုန္သြားမယ္၊ တစ္ကမၻာရဲ႕သက္တမ္းက မကုန္ေသးဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ “ရခဲမွ ရတနာ”လို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟာ အလြန္ျမင္ေတြ႔ရခဲ၊ ၾကားသိရခဲတဲ့ တုႏိႈင္းမဲ့ရတနာေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတို႔ကို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း သရဂံုသံုးပါးေဆာက္တည္ၿပီး ငါးပါးေသာ သီလေတာ္ျမတ္တို႔ကို မက်ိဳးမေပါက္ ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ အလိုရွိအပ္ေတာင့္တ အပ္တဲ့ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရလြယ္ေရာက္လြယ္၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္း၊ သူေတာ္ျမတ္ မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။”

တရားခ်စ္္ခင္သူေတာ္စင္မ်ားအားလံုး ေလာကီ၊ ေလာကုတ္ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာၾကီးပြါးေၾကာင္းတရားတို႔ကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး နိဗၺာန္သို႔ လွ်င္ျမန္ေစာစြာ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။
(ဣဒံ ေမ ပုညံ၊ အသ၀ကၡယံ ၀ဟံ ေဟာတု။)

အျပည့္အစုံသုိ႔