31 Dec 2008

မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦးကို အထူးေက်ေအာင္ ဆပ္ၾကပါ…

မိဘတို႔၏ေက်းဇူးတရားကို ယူဇနာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အျမင့္ေဆာင္ေသာ ျမင္းမိုရ္ ေတာင္ႏွင့္ ဥပမာကပ္ ဂုဏ္ႏိႈင္းအပ္လည္း ဤမွ်ျမင့္ဆို ထိုျမင္းမိုရ္မွာ ႏြားခ်ိဳခန္႔သာရွိေတာ့ သည္ဟု ဗုဒၶျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားခဲ့၏။ မိဘမ်ားသည္ ျဗဟၼာအလား စိတ္ထားပိုင္ရွင္မ်ား လည္းျဖစ္ၾကသည္။။ ကိုယ္၀န္တည္ရာ ရွိလာေသာအခါ ေရာဂါကင္းပါေစ၊ အဂၤါေျခလက္ ျပည့္စံုပါေစဟု သေႏၶသားအား ေမတၱာပို႔၏။ ေမြးဖြားလာလို႔ ငိုသံၾကားကလည္း ကရုဏာ တရား ျဖစ္ပြားၾက၏။ သားသမီးမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ေျပးလႊား ကစားၾက၍ ထိုထိုအတတ္ မြန္ျမတ္သည့္ပံု ေတြ႔ႀကံဳျပန္ေတာ့ မုဒိတာတရား ျဖစ္ပြားၾက၏။ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္ မားမား ရပ္၍ အိမ္ယာခြဲကာ စီးပြားရွာႏိုင္လို႔ မိဘအကူ မယူရဘဲ ေနသည့္အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း သားသမီးတို႔အေပၚ၌ ဥေပကၡာတရား ပြားမ်ားၾကသည့္ မိဘတို႔၏ ေက်းဇူးမွာကား လြန္စြာ မ်ားျပား ႀကီးမားလွပါသည္။


မိဘတို႔၌ ဆပ္လို႔မကုန္ႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ အနႏၲဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား အျဖစ္ အၿမဲဂါရ၀ ရိုေသၾကရမည္ျဖစ္သည္။ မိဘေမတၱာ သီတာေရစင္ပမာ ေအးျမသည္သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သားသမီးတို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ အဆန္မရွိ အစုန္သာလွ်င္ရွိေသာ ေမတၱာရွင္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ဖခံုးလက္ႏွစ္သစ္မွ အစျပဳ၍ လူျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးခဲ့ ၾကၿပီးလွ်င္ ငါးအင္ေသာ၀တၱရား မပ်က္ျပားရေအာင္လည္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ လူဘံု အလယ္ ဂုဏ္အငယ္ဘို႔ ပညာရည္ႏို႔ ေသာက္စို႔ႏိုင္ရန္လည္း မိဘတု႔ိကပဲ ေဆာင္ရြက္ေပး ခဲ့ၾကသည္။ “ေတာင္းဆိုးပလုံးဆိုးသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရွိသည္၊ သားဆိုးသမီးဆိုးကိုေတာ့ ပစ္ရိုး ထံုးစံမရွိ”သည့္မိဘမ်ားပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

အနႏၲေက်းဇူးရွင္ ထိုမိခင္ဖခင္တို႔၏ ေက်းဇူးတရားကို ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့အပ္။ အခြင့္သင့္ တိုင္း မိမိတတ္ႏိုင္သမွ် မွန္စြာေက်းဇူးဆပ္ရပါမည္။ မဆပ္ႏိုင္ဘူး ထားလိုက္ဦး၊ ေက်းဇူး မကန္းမိဘို႔ အေရးႀကီးသည္။ ေက်းဇူးကန္းမိလွ်င္ ယခုဘ၀မွာတင္္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ၾကရမည့္ အျပင္ မဂ္ဖိုလ္မွလည္း ဖီလာျဖစ္သြားႏိုင္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးက သားသမီးဆယ္ကိုးေယာက္ ကို ေကၽြးေမြးထားႏိုင္ေသာ္လည္း သားသမီးဆယ္ကိုးေယာက္က မိဘႏွစ္ပါးကို မေကၽြးေမြးႏိုင္ သည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ ေက်းဇူးတရားကို မသိမႈႏွင့္သတိတရား ေမ့ေလ်ာ့ေနမႈေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ ေလာက၌ ရခဲလွေသာ သူႏွစ္ဦးသည္ရွိ၏။ ထိုသူတို႔မွာ-
(၁) ေရွးဦးစြာ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာသူႏွင့္
(၂) သူ႔ေက်းဇူးကိုသိၿပီး ျပန္လည္ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ေသာသူတို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ရခဲၿပီးမြန္ျမတ္သည့္သူျဖစ္ေအာင္ မိဘေက်းဇူးကိုသိၿပီး ေက်ႁပြန္ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ဘို႔္ သတိတရား မေမ့ေလ်ာ့ဘဲ ရိုေသေလးျမတ္စြာ ေပးဆပ္ၾကရပါမည္။

ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ သားသမီးယုတ္တို႔မွာကား မိဘဆီမွ အေမြရလမ္းမျမင္လွ်င္ ထံပါးနီးရပ္ မကပ္ၾကဘဲ ေရွာင္တတ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “မိဘကိုပင္၊ ဥစၥာျမင္မွ၊ ခင္မင္ျမတ္ေလး၊ သားတို႔ ေကၽြး၏၊ သမီးတို႔ေမြး၏၊ ပဲေရြးမရွိ၊ မိဘတို႔အား၊ သမီးသားသည္၊ ထံပါးနီးရပ္၊ မကပ္တုန္လ်င္း၊ ေရွာင္ၾကခြင္း၏။”ဟူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေရးစပ္ေတာ္မူ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။္။ မိဘတိုု႔၌ ဥစၥာရွိလွ်င္ မေသခင္ကပင္ အေမြခြဲခ်င္ၾကသည့္ သားသမီးမ်ား လည္း ရွိၾကေပသည္။ မိဘတို႔ ေသသြားလို႔ အေမြမညီၾကလွ်င္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္း ရံုးတက္ကာ သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္ျပဳ အေမြလုၾကသည္လည္းရွိသည္။ မည္မွ်သံေ၀ဂရစရာ ေကာင္းလိုက္သနည္း။ အေမြယူ မွားေနၾကသည္။ သားသမီးတို႔မည္သည္ မိဘတို႔၏ ေကာင္းမႈ အေမြမ်ားကို ဆက္လက္ခံယူက်င့္သံုးရမည္သာျဖစ္၏။ ဤမွ်တင္မဟုတ္ေသး၊ မိဘတို႔ဂုဏ္ တိုးပြားေရးကို အေလးထားကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးအမ်ိဳး အစား(၃)မ်ဳိးရွိ၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) အတိဇာတ- မိဘထက္သီလ၊ သမာ၊ ပညာစေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး လြန္ျမတ္ေသာသူ။
(၂) အႏုဇာတ- မိဘႏွင့္ ဂုဏ္ေက်းဇူး တူမွ်ေသာသူ။
(၃) အ၀ဇာတ- မိဘေအာက္ ဂုဏ္ေက်းဇူး နိမ့္ည့ံေသာသူတို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။

မိဘတို႔၏ ေမြးေကၽြးေဟာင္းကို ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္သည့္လမ္းစဥ္မွာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ တိုင္ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ အလြန္ထူးမြန္ျမတ္သည့္ ပါရမီကုသိုလ္ထူးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားသည္ ယင္းကုသိုလ္ေတာ္ျမတ္ကို သတိဉာဏ္ကပ္၍ ဘ၀ အသေခ်ၤအနႏၲ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မဟာနႏၵိယေမ်ာက္မင္းဘ၀ ျဖစ္စဥ္ အခါက ဖခင္ေမ်ာက္မင္း မရွိသည့္ေနာက္ စိုးစံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ့သည္။ မင္းျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ စားေသာက္ဖြယ္ရာ အျဖာျဖာႏွင့္္ ေခ်ာသက္လ်ာမိဖုရားမ်ား ရွိပင္ျငားေသာ္လည္း မိခင္အို မ်က္မျမင္ကိုသာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရန္ စည္းစိမ္အမ်ား စြန္႔ထားခဲ့၏။ တစ္ေန႔တြင္ မုဆိုး တစ္ေယာက္ ေတာလည္ေရာက္လာၿပီး မိခင္အိုႀကီးကို ပစ္မည္လုပ္ေတာ့ “မိခင္အိုႀကီးအား ခ်မ္းသာထား၍ ကၽြႏ္ုပ္အားသာ သတ္ယူပါ”ဟု အေသခံကာ ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့ေလသည္။ သု၀ဏၰ သာမ လုလင္ဘ၀မွာလည္း မ်က္မျမင္မိဘမ်ားကို လုပ္ေကၽြး၍အသက္ေမြးေနစဥ္ ဘုရင္မင္း တရား ေတာလည္သြားရာ သု၀ဏၰသာမအား သမင္ထင္ကာ အျမင္မွား၍ ေလးႏွင့္ပစ္ခြင္း လိုက္သည္တြင္ မိဘလုပ္ေကၽြးသည့္သားျမတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္းမေနသာေတာ့ဘဲ လူ႔ျပည္ဆင္းကာ ေဆးကုသေပးရန္ မိဘမ်ားလိုရာဆု ေမးသည့္အခါ “သားေရႊအိုး ထမ္းလာတာကို ျမင္လိုပါေၾကာင္း” ဆုေတာင္းလိုက္သျဖင့္ မ်က္မျမင္မိဘမ်ား စကၡဳႏွစ္ကြင္း အလင္းရေစခဲ့သည္မွာလည္း မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေသာ အေလာင္းေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းကံႀကီးမားေပစြတကား”ဟူ၍ အေပၚယံသာ ၾကည္ညိဳကာမေနႏွင့္။ ႀကီးမားေစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကလည္း ထိုကဲ့သို႔ မိဘေက်းဇူးကိုသိၿပီး လုပ္ေကၽြးခဲ့ ေသာ ဘ၀မ်ားမွာ အသေခ်ၤအနႏၲပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုေခတ္၌ ဘုန္းကံႀကီးမားသူ နည္းပါး သည္မွာ မိဘေက်းဇူးတရားကိုေမ့ၿပီး ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး ေမာ္မဆံုးႏိုင္ဘဲ ငါးအာရံုအင္အစု ခင္မႈႏွင့္ ေန႔ကုန္ေနၾကလို႔သာျဖစ္သည္။ ေခတ္ပညာတတ္ကၽြမ္းလာေတာ့ အိုႀကီးခ်က္မ ဘာမွ်မသိလွ သည့္ မိဘေတြပါလားဟူ၍လည္း ကဲ့ရဲ႕ကာအျပစ္ဆို အညစ္ပိုတတ္ၾကသည့္ သားသမီးမ်ား လည္းရွိၾကသည္။ အမည္ေနာက္မွာ ဆယ္ဘြဲ႔ခ်ိတ္ထားေသာ္လည္း မိဘကို ေစာ္ကားေသာ သားသမီးမ်ားမွာ အဟိတ္တိရိစၧာန္လိုသာျဖစ္ေပသည္။ ေက်ာင္းကသင္ေပးထားေသာ အတတ္ကား သညာသိ၊ ႏွလံုးသားမွလာေသာ အသိကား ပညာသိ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ပါရမီထိုက္သည့္ ကုသိုလ္မ်ားမွာ ပညာသိျဖင့္လုပ္မွရ၏။

ထိုသို႔အသိ ပညာရွိကား မိဘေက်းဇူး မဆိုထားႏွင့္၊ “တစ္လုတ္စားဘူး သူ႔ေက်းဇူး”ပင္ ၿမဲစြာသတိကပ္ ေပးဆပ္တတ္ၾကသည္။ လူလားေျမာက္ေအာင္ အသက္ႏွင့္ရင္း ေမြးေပးခဲ့ၿပီး အလုတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကၽြးဘူးထားေသာ မိဘေက်းဇူးမွာကား ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့ၿပီ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ထံုး ႏွလံုးမူၿပီး လမ္းၫႊန္ေပးထားသည့္အတိုင္း ေလာကီေလာကုတၱရာ နည္းရွစ္ျဖာျဖင့္ မိဘတို႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အခါအခြင့္ မလင့္ေစဘဲ အျမန္မွန္စြာ ေပးဆပ္ပါေလ။
ေလာကီနည္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္း
(၁) စားေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၂) ၀တ္ေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၃) ေနေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၄) က်န္းမာေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း။
ေလာကုတၱရာနည္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္း
(၁) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာစေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔အေပၚ၌ သဒၶါတရားမရွိသည့္ မိဘတို႔ကို သဒၶါတရားရွိေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၂) ကိုယ္က်င့္သီလေကာင္း မရွိေသာမိဘမ်ားအား သီလရွိေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၃) စြန္႔လႊတ္ေပးကမ္း မလွဴဒါန္းၾကေသာ မိဘမ်ားကို စြန္႔လႊတ္စာဂ အာစာရႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(၄) အမွန္အမွား မပိုင္းျခားတတ္ဘဲ ပညာဉာဏ္ နည္းပါးေသာမိဘမ်ားအား ပညာရွိ ေအာင္ တရားေဟာေပးျခင္း။
(တရားဓမၼ မေဟာတတ္ကလည္း တျခားနည္းမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရပါမည္္။)

မိဘေက်းဇူး လြန္စြာႀကီးလွေသာေၾကာင့္ ေလာကီနည္း တစ္နည္းတည္းျဖင့္ေတာ့ အသက္ရာ တိုင္ ေပးဆပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မိဘေက်းဇူး မေက်ႏိုင္ေပ။ ၎ကို ကိုးခန္းပ်ိဳ႕လကၤာမွာ “မိကို လက္ယာ၊ ဖကိုလက္၀ဲ၊ ကိုင္ခ်ီဆြဲလ်က္၊ ပခံုးထက္၀ယ္၊ အသက္ရာတိုင္၊ မမုန္းႏိုင္ဘဲ၊ သံုးတိုင္၀တ္တြား၊ လုပ္ေကၽြးျငားလည္း၊ ေမြးဖြားသိုက္က်ဴး၊ ရွိတင္ဘူးသည့္၊ ေက်းဇူးဂုဏ္ၿပိဳင္၊ မဆပ္ႏိုင္ခဲ့။” ဟူ၍ ေရးစပ္ထားေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘေက်းဇူး ျမင္းမိုရ္ဦးကို အထူးေက် ေအာင္ ဆပ္ၾကရန္မွာ ေလာကီနည္း တစ္ခုတည္းျဖင့္ မလံုေလာက္၊ ေလာကုတ္နည္းျဖင့္ပါ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရပါမည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဆပ္လွ်င္ကား ေက်းဇူးေက်သည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း “မိဘေက်းဇူး၊ ေႂကြးအထူးကို၊ ၾကည္ႏူးတံု႔ကာ၊ ဆပ္လိုပါမူ၊ သဒၶါကင္းပ၊ သီလမျဖဴ၊ အလွဴမေပး၊ ကင္းေ၀းသုတ၊ မိႏွင့္ဖကို၊ ေျဖာင့္ျဖခ်ိဳသာ၊ ေစတနာျဖင့္၊ သဒၶါစာသား၊ ျမတ္တရားႏွင့္၊ စံုုျငားေလေအာင္၊ က်ိဳးအားေဆာင္ကာ၊ မ်ားေျမာင္ေထေထ၊ ေက်းဇူးေက်မည္၊ ဆပ္ေလသူတို႔၊ လမ္းစဥ္တည္း။”ဟူ၍ ေရွးပညာရွိတို႔က ဗုဒၶျမတ္ဘုရား ႁမြက္ၾကားခဲ့သည့္ အတိုင္း ကိုးကားကာ ေရးသားေတာ္မူခဲ့ၾကေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္ရပါလွ်င္ “မိဘႏွစ္ျဖာ၊ ရွိေနပါလည္း၊ ေက်းဇူးမသိ၊ မဆပ္ဘိက၊ တစ္သက္လံုးလံုး၊ လူျဖစ္ရံႈး၏။”ဆိုသည့္ ပညာရွိတို႔ သတိေပးထားရာအတိုင္း မိမိကိုယ္ကို သတိျဖစ္ေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း၊ စာရႈသူ ဓမၼခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တို႔အားလည္း သတိတရား ပြားမ်ားေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း ဤဓမၼေဆာင္းပါးျဖင့္ ပါရမီဒါန ျပဳလိုက္ရပါသည္။ စာရႈသူ ပရိတ္သတ္အားလံုး အပူခပ္သိမ္း ဒုကၡၿငိမ္း၍ သႏၲိဓါတ္ျမတ္ ကိန္းႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

အျပည့္အစုံသုိ႔