ရရွိထားေသာ ဘ၀မွန္သမွ်သည္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္၏။ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀၊ ျဗဟၼာဘ၀၊ မည္သည့္ ဘ၀မဆို ခႏၶာမွန္သမွ် ရရွိထားေသာအက်ိဳးခႏၶာ ဒုကၡသစၥာတို႔သည္သာျဖစ္၏။ လုပ္သမွ်၊ ေျပာသမွ်၊ ေဆာင္ရြက္သမွ်၊ အလိုရွိသမွ် ေအာင္ျမင္သည့္အခါ ငါ့ဘ၀ အရေတာ္ေလစြျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမာန္၀င့္ အလြန္ပင္တင့္တယ္လိုက္တဲ့ ငါပါလားဟူ၍ ဒိ႒တဏွာတို႔ိျဖင့္ သာယာ တတ္ၾက၏။ ထိုအခါ ႂကြားတတ္ၾက၊ ၀ါတတ္ၾက၊ ေစာင္းေျမာင္းတတ္ၾက၊ ရႈံ႕ခ်တတ္ၾကျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔ကို အထင္ေသးတတ္သည့္အျပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အထင္ႀကီးတတ္ၾက သည္။ “ရဟႏၲာ မဟုတ္ေသးသမွ် ဘာမွ်မဟုတ္ေသးပါလား”ဟူ၍ ၿမဲစြာသတိ ခိုင္ခိုင္ရွိေနဘို႔ လိုအပ္ပါသည္။ တစ္နည္းဆိုလွ်င္ “ကိေလသာ မကုန္ေသးသမွ် ငါခ်မ္းလိုက္တာဟူ၍ ဘယ္ ေသာအခါမွ် မေအာင္းေမ့ေလႏွင့္။”
ရဟႏၲာ ျဖစ္သည့္အခါတြင္ ငါဟူေသာဒိ႒ိလည္းမရွိ၊ ငါလုပ္ႏိုင္တယ္ဟူေသာ မာနလည္းမရွိ ေသာေၾကာင့္ ၀ါႂကြားမႈလည္းကင္း၊ ေစာင္းေျမာင္းမႈလည္းကင္းၿပီး အရဟတ္ဉာဏ္ မဂ္ဖိုလ္ အလင္းျဖင့္ အလြန္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းဘိ၏။ ထိုသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းလွသည္ကိုပင္ ခႏၶာကိုယ္ ရုပ္အႂကြင္းက အလြန္ပင္ ၀န္ေလးလွသည့္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ႀကီးအျဖစ္ ထင္ေတာ့၏။ ပုထုဇဥ္တို႔မွာကား မစင္ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ပင္ ကိုယ့္အသြင္ အလြန္ဆန္းသည္ဟူ၍ မာန္၀င့္ကာ ဟန္ပန္လုပ္ၾကသည္။ ေသမင္းအား ခႏၶာမထိုးခင္ေတာ့ အသံုး၀င္ ၿပံဳးရႊင္ရႊင္ေနၾကရလည္း မရဏမင္းက ေက်ာခင္း ခိုင္္းခ်ိန္မွာေတာ့ လုပ္ခဲ့သမွ် ေနာင္တရ၍ ဖြဲျပာရုပ္အသြင္ ရွင္းရွင္းျမင္ၿပီး မည္သို႔မွ် အသံုးမက် ေတာ့ေၾကာင္း အသိေနာက္က်သည့္ ပုထုဇဥ္မ်ားမွာ အရဟတ္ဉာဏ္ မလင္းႏိုင္သမွ် ခႏၶာ ဇာတ္ အေတာမသတ္ႏိုင္ဘဲ အထပ္ထပ္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ရေတာ့သည္။
ဆရာေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔ဘို႔ကား နည္းပါး၊ မိုက္မွားေအာင္ လုပ္ေပးမည့္သူကသာ မ်ားလွ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာရသနည္း။ တရားနာၾကရေအာင္၊ တရားေဆြးေႏြးၾကရေအာင္၊ ေလာက မွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာသာ ကိုးကြယ္ရာအမွန္ဟု လမ္းျပမည့္သူက ခပ္ရွားရွား၊ ဘီယာ ေသာက္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကေအာင္၊ ေပၚကာေလး ေဒါင္းလိုက္ၾကေအာင္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ သြားၾကရေအာင္၊ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ၾကရေအာင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးေပးမည့္ အေဖာ္အေပါင္းတို႔ကသာ ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္သည္။ တဏွာ၏ ေၾကးကၽြန္၊ လုပ္သမွ် ဒုကၡဘံုသာ ရရွိမည္။ ပညာဉာဏ္သခင္ လုပ္သမွ် သုချမင္ၾကရမည္။ ဒိ႒ိမကြာေသးသည့္ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ေနလွ်င္ “လူတြင္စၾကၤာ၊ နတ္မွာ သိၾကား၊ မိုးဖ်ားျဗဟၼာ၊ ျဖစ္တံုပါလည္း၊ ခႏၶာၿပိဳကြဲ၊ ကုသိုလ္စဲက၊ ေဖာက္လြဲပါယ္ရြာ၊ ေရာက္ျပန္ကာတည့္” ဟူသည့္ မဃေဒ၀လကၤာအတိုင္း အပါယ္ဘံု ဒုကၡေဘးမွ မလြတ္ႏိုင္ ေသးၾကေပ။
“ငါတို႔ျဖင့္ ပါရမီကနည္း၊ ကုသုိလ္ေတြစဲခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ နိဗၺာန္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေလဘူး” ဟူ ၍လည္း လက္မိႈင္ခ်ကာ နိဗၺာန္စကား အလြန္ခါးကာ မေနသင့္။ ပါရမီဟူသည္ လုပ္ယူမွရ၏။ က်င့္ယူမွရ၏။ ေလာဘႀကီးသည့္အထံုပါလာလွ်င္ “တစ္စတစ္စ၊ စြန္႔၀ံ့မွလွ်င္၊ ဘ၀ေနာက္ ေႏွာင္း၊ ဆက္တိုင္းေကာင္း၏”ဟူ၍ စြန္႔ႏုိင္သေလာက္က စလို႔စြန္႔၊ ခပ္တြန္႔တြန္႔စိတ္ကို ပယ္ေအာင္ က်င့္ရမည္။ ေဒါသႀကီးသည့္ အထံုပါလွ်င္လည္း ခြင့္လႊတ္ကာ သည္းခံတတ္ ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း က်င့္ယူရမည္။ ေမာဟဓာတ္ အားႀကီးကလည္း မသိလွ်င္ ရွက္မေနဘဲ သိသင့္သည္မ်ားကိုသိေအာင္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ားထံမွ နည္းခံကာ ကိုယ္တိုင္ တတ္ေအာင္ လုပ္ယူၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ကလည္း သူကိုျဖန္႔၊ အျပန္အလွန္ သင့္ျမတ္ေအာင္ အဖန္ ဖန္ ေဆြးေႏြးၾကရမည္။ “အရိပ္ကိုလိုခ်င္လွ်င္ ေနပူကေစာင့္” ဆိုသလုိ ခက္ခဲနက္နဲ ထူးျမတ္သိမ္ေမြ႔လွသည့္ တရားထူး တရားျမတ္ ရခ်င္လွ်င္ သူတကာတို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲသည့္ ထိုခက္ခဲသည့္ ျပဳမူေနထိုင္ ႏွလံုးသြင္းမွန္မွန္ ထားျခင္းမ်ားကို ဆထက္တိုးပြားေအာင္ က်င့္ႀကံ ၾကရေပမည္။
အလြယ္ဆံုးနည္းျဖင့္ ကိေလသာရန္သူကို မည္သို႔တြန္းလွန္ၿပီး ပါရမီျဖည့္က်င့္ရမည္ဟူမူ
“မိမိစိတ္တြင္၊ ေလာဘ၀င္က၊ ၀င္လာေလာဘ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေလာဘကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။
မိမိစိတ္တြင္၊ ေဒါသ၀င္က၊ ၀င္လာေဒါဘ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေဒါသကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္ မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။
မိမိစိတ္တြင္၊ ေမာဟ၀င္က၊ ၀င္လာေမာဟ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေမာဟကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။”
ဟူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္အရွင္ေဆကိႏၵတရားေတာ္မွ လကၤာအဆံုအမ အတိုင္း က်င့္ႀကံပြားမ်ားၿပီး ေနသင့္ၾကေပသည္။
လူလူခ်င္းအတူတူ တစ္မူစီ ကြဲျပားၾကသည္။ အေတြးခ်င္းမတူ၍ လုပ္ေဆာင္ပံု မတူညီျခင္း သာျဖစ္သည္။ အေတြးမွန္ရေအာင္ ဆရာမွန္ ခင္မွရမည္။ “ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္” ဆိုသည့္ အတိုင္း ဆရာမွန္ မခင္ေတာ့ တရားမွန္ မမင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေက်ာင္းက သင္ေပးကာမွ်ျဖင့္ မေတာ္ေသး။ ထိုမွ ရရွိလာေသာ အတတ္ပညာတို႔ျဖင့္ မွန္၏/မွား၏ ေလ်ာ္ေအာင္ညွိတတ္ဘို႔ လိုအပ္၏။ ဆရာေပါင္းမ်ားစြာ၊ မိတ္ေဆြေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္းမွာ ေပါင္းသင္းခဲ့ရသည္။ ဆရာ ေကာင္းက မည္သို႔ေနထိုင္က်င့္ႀကံကာ မည္သုိ႔ ဆံုးမတတ္သည္၊ ဆရာဆိုးက မည္သို႔ အက်င့္ ယုတ္ကာ ေျပာေဟာတတ္သည္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ မည္သို႔လမ္းမွန္ျပသည္၊ မိတ္ေဆြမွားတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ မည္သို႔ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္တတ္သည္တို႔ကို ဆင္ျခင္သတိ ၿမဲစြာရွိၿပီး ေကာင္းတာကိုယူ မေကာင္းတာ ပယ္ခြါၿပီး က်င့္ႀကံေနထိုင္ဘို႔ လိုအပ္ ပါသည္။ လူတိုင္းကေတာ့ အေကာင္းခ်ည္း မဟုတ္ႏိုင္။ အဆိုးလည္းရွိသည္။ အေကာင္းႏွင့္ အဆိုး အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲ၍ေနမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴ ေအာင္ စိတ္ကိုထား”ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ရမည္။
ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ် ကိုယ့္ဆရာေတြလို႔သာ သေဘာထား။ ဘယ္လို ထားရမွာလဲ။ ေကာင္းတာ လုပ္သူေတြကို ေတြ႔ျမင္ေတာ့ သူတို႔လိုလုပ္ဖို႔ သင္ေနတာပဲဟူ၍ ခံယူ၊ မေကာင္းတာ လုပ္သူ ေတြကို ေတြ႔ျမင္ေတာ့ သူတို႔လို မလုပ္ဖို႔ သင္ေနတာပါလားဟူ၍ ခံယူၿပီး ေကာင္းတာကို အတု ျမင္ အတတ္သင္၊ မေကာင္းတာကိုေတာ့ အတုျမင္ အတတ္မသင္မိေအာင္ေနၾကရမည္။ ေသခ်ာေတြး ေရးေရးေပၚမည္။ ေကာင္းမြန္သည့္အလုပ္ ေသသြားတိုင္ ေမႊးရနံ႔လိႈင္မည္။ ဆိုးရြားသည့္အလုပ္ ေသသြားတိုင္ အပုပ္ရနံ႔လိႈင္မည္။ သူမ်ားေတြ မိုးခါးေရေသာက္တိုင္း ကိုယ္က လိုက္မေသာက္ႏွင့္။ အခါးေသာက္တဲ့သူမ်ားတိုင္း ခါးတာေသာက္မွ လူရာ၀င္မည္ ထင္လွ်င္ေတာ့ ကိုယ္လည္းေသာက္မိမည္။ ခါးတာေသာက္လွ်င္ ခါးတဲ့အက်ိဳးေပးလာသည္။ ခ်ိဳတာေသာက္လွ်င္ ခ်ိဳတဲ့အက်ိဳးေပးလာသည္ ဆိုေသာ ျမတ္ဗုဒၶအဆံုးအမသာ ၿမဲစြာယံုၾကည္။ လူမိုက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမြမ္းတာ မႏွစ္သက္ႏွင့္။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ခ်ီးက်ဴးတာသာ ၀မ္းပန္းတသာ ခံယူ။ “န စ ခုဒၵ မာစေရ ကိဥိၥ”- ေသးသိမ္ည့ံဖ်င္းတဲ့အမႈကို နည္းနည္းေလးမွ် မလုပ္ေလနဲ႔ဟူေသာ ဘုရားအဆံုးအမအတိုင္းသာ က်င့္ႀကံကာ ေနသြားရမည္။
အေတြးရွင္းမွ အျမင္္ရွင္းမည္။ အျမင္ရွင္းမွ စိတ္ရွင္းမည္။ စိတ္ရွင္းမွ အလုပ္ရွင္းမည္။ အလုပ္ ရွင္းမွ ဘ၀ရွင္းမည္။ ဘ၀မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေနသြားႏိုင္ေအာင္ အေတြး မွန္ရမည္။ အျမင္ မွန္ရမည္။ စိတ္ထားေကာင္းရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာရွိကို ေပါင္းရမည္။ လူမိုက္ကို ေရွာင္ရမည္။ မဂၤလသုတ္အဆံုးအမအတိုင္း
“လူမိုက္ကိုေလ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔ ၊
မမွီ၀ဲႏွင့္ ကင္းေအာင္ေန။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊
မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူေပ။
အဲဒါမွ…ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။” ဟူ၍ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံကာေနမွ ဘ၀မွာ ရွင္းရွင္းလင္း လင္း ေနသြားႏိုင္မည္။ ဘ၀ရွင္းမွ နိဗၺာန္ကို လင္းလင္းျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
စာရႈသူပရိတ္သတ္အားလံုး နိဗၺာန္ထိုးထြင္း၊ ဉာဏ္အလင္းကို၊ ရွင္းရွင္းပိုင္ပိုင္ ရႏိုင္ၾကပါေစ။
ဆရာေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔ဘို႔ကား နည္းပါး၊ မိုက္မွားေအာင္ လုပ္ေပးမည့္သူကသာ မ်ားလွ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာရသနည္း။ တရားနာၾကရေအာင္၊ တရားေဆြးေႏြးၾကရေအာင္၊ ေလာက မွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာသာ ကိုးကြယ္ရာအမွန္ဟု လမ္းျပမည့္သူက ခပ္ရွားရွား၊ ဘီယာ ေသာက္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကေအာင္၊ ေပၚကာေလး ေဒါင္းလိုက္ၾကေအာင္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ သြားၾကရေအာင္၊ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ၾကရေအာင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးေပးမည့္ အေဖာ္အေပါင္းတို႔ကသာ ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္သည္။ တဏွာ၏ ေၾကးကၽြန္၊ လုပ္သမွ် ဒုကၡဘံုသာ ရရွိမည္။ ပညာဉာဏ္သခင္ လုပ္သမွ် သုချမင္ၾကရမည္။ ဒိ႒ိမကြာေသးသည့္ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ေနလွ်င္ “လူတြင္စၾကၤာ၊ နတ္မွာ သိၾကား၊ မိုးဖ်ားျဗဟၼာ၊ ျဖစ္တံုပါလည္း၊ ခႏၶာၿပိဳကြဲ၊ ကုသိုလ္စဲက၊ ေဖာက္လြဲပါယ္ရြာ၊ ေရာက္ျပန္ကာတည့္” ဟူသည့္ မဃေဒ၀လကၤာအတိုင္း အပါယ္ဘံု ဒုကၡေဘးမွ မလြတ္ႏိုင္ ေသးၾကေပ။
“ငါတို႔ျဖင့္ ပါရမီကနည္း၊ ကုသုိလ္ေတြစဲခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ နိဗၺာန္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေလဘူး” ဟူ ၍လည္း လက္မိႈင္ခ်ကာ နိဗၺာန္စကား အလြန္ခါးကာ မေနသင့္။ ပါရမီဟူသည္ လုပ္ယူမွရ၏။ က်င့္ယူမွရ၏။ ေလာဘႀကီးသည့္အထံုပါလာလွ်င္ “တစ္စတစ္စ၊ စြန္႔၀ံ့မွလွ်င္၊ ဘ၀ေနာက္ ေႏွာင္း၊ ဆက္တိုင္းေကာင္း၏”ဟူ၍ စြန္႔ႏုိင္သေလာက္က စလို႔စြန္႔၊ ခပ္တြန္႔တြန္႔စိတ္ကို ပယ္ေအာင္ က်င့္ရမည္။ ေဒါသႀကီးသည့္ အထံုပါလွ်င္လည္း ခြင့္လႊတ္ကာ သည္းခံတတ္ ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း က်င့္ယူရမည္။ ေမာဟဓာတ္ အားႀကီးကလည္း မသိလွ်င္ ရွက္မေနဘဲ သိသင့္သည္မ်ားကိုသိေအာင္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာမ်ားထံမွ နည္းခံကာ ကိုယ္တိုင္ တတ္ေအာင္ လုပ္ယူၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ကလည္း သူကိုျဖန္႔၊ အျပန္အလွန္ သင့္ျမတ္ေအာင္ အဖန္ ဖန္ ေဆြးေႏြးၾကရမည္။ “အရိပ္ကိုလိုခ်င္လွ်င္ ေနပူကေစာင့္” ဆိုသလုိ ခက္ခဲနက္နဲ ထူးျမတ္သိမ္ေမြ႔လွသည့္ တရားထူး တရားျမတ္ ရခ်င္လွ်င္ သူတကာတို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲသည့္ ထိုခက္ခဲသည့္ ျပဳမူေနထိုင္ ႏွလံုးသြင္းမွန္မွန္ ထားျခင္းမ်ားကို ဆထက္တိုးပြားေအာင္ က်င့္ႀကံ ၾကရေပမည္။
အလြယ္ဆံုးနည္းျဖင့္ ကိေလသာရန္သူကို မည္သို႔တြန္းလွန္ၿပီး ပါရမီျဖည့္က်င့္ရမည္ဟူမူ
“မိမိစိတ္တြင္၊ ေလာဘ၀င္က၊ ၀င္လာေလာဘ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေလာဘကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။
မိမိစိတ္တြင္၊ ေဒါသ၀င္က၊ ၀င္လာေဒါဘ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေဒါသကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္ မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။
မိမိစိတ္တြင္၊ ေမာဟ၀င္က၊ ၀င္လာေမာဟ၊ မျဖစ္ရေအာင္၊ ေမာဟကင္းစင္၊ ဘုရားရွင္ကို၊ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရွိခိုးမယ္။”
ဟူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္အရွင္ေဆကိႏၵတရားေတာ္မွ လကၤာအဆံုအမ အတိုင္း က်င့္ႀကံပြားမ်ားၿပီး ေနသင့္ၾကေပသည္။
လူလူခ်င္းအတူတူ တစ္မူစီ ကြဲျပားၾကသည္။ အေတြးခ်င္းမတူ၍ လုပ္ေဆာင္ပံု မတူညီျခင္း သာျဖစ္သည္။ အေတြးမွန္ရေအာင္ ဆရာမွန္ ခင္မွရမည္။ “ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္” ဆိုသည့္ အတိုင္း ဆရာမွန္ မခင္ေတာ့ တရားမွန္ မမင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေက်ာင္းက သင္ေပးကာမွ်ျဖင့္ မေတာ္ေသး။ ထိုမွ ရရွိလာေသာ အတတ္ပညာတို႔ျဖင့္ မွန္၏/မွား၏ ေလ်ာ္ေအာင္ညွိတတ္ဘို႔ လိုအပ္၏။ ဆရာေပါင္းမ်ားစြာ၊ မိတ္ေဆြေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္းမွာ ေပါင္းသင္းခဲ့ရသည္။ ဆရာ ေကာင္းက မည္သို႔ေနထိုင္က်င့္ႀကံကာ မည္သုိ႔ ဆံုးမတတ္သည္၊ ဆရာဆိုးက မည္သို႔ အက်င့္ ယုတ္ကာ ေျပာေဟာတတ္သည္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ မည္သို႔လမ္းမွန္ျပသည္၊ မိတ္ေဆြမွားတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ မည္သို႔ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္တတ္သည္တို႔ကို ဆင္ျခင္သတိ ၿမဲစြာရွိၿပီး ေကာင္းတာကိုယူ မေကာင္းတာ ပယ္ခြါၿပီး က်င့္ႀကံေနထိုင္ဘို႔ လိုအပ္ ပါသည္။ လူတိုင္းကေတာ့ အေကာင္းခ်ည္း မဟုတ္ႏိုင္။ အဆိုးလည္းရွိသည္။ အေကာင္းႏွင့္ အဆိုး အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲ၍ေနမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴ ေအာင္ စိတ္ကိုထား”ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ရမည္။
ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ် ကိုယ့္ဆရာေတြလို႔သာ သေဘာထား။ ဘယ္လို ထားရမွာလဲ။ ေကာင္းတာ လုပ္သူေတြကို ေတြ႔ျမင္ေတာ့ သူတို႔လိုလုပ္ဖို႔ သင္ေနတာပဲဟူ၍ ခံယူ၊ မေကာင္းတာ လုပ္သူ ေတြကို ေတြ႔ျမင္ေတာ့ သူတို႔လို မလုပ္ဖို႔ သင္ေနတာပါလားဟူ၍ ခံယူၿပီး ေကာင္းတာကို အတု ျမင္ အတတ္သင္၊ မေကာင္းတာကိုေတာ့ အတုျမင္ အတတ္မသင္မိေအာင္ေနၾကရမည္။ ေသခ်ာေတြး ေရးေရးေပၚမည္။ ေကာင္းမြန္သည့္အလုပ္ ေသသြားတိုင္ ေမႊးရနံ႔လိႈင္မည္။ ဆိုးရြားသည့္အလုပ္ ေသသြားတိုင္ အပုပ္ရနံ႔လိႈင္မည္။ သူမ်ားေတြ မိုးခါးေရေသာက္တိုင္း ကိုယ္က လိုက္မေသာက္ႏွင့္။ အခါးေသာက္တဲ့သူမ်ားတိုင္း ခါးတာေသာက္မွ လူရာ၀င္မည္ ထင္လွ်င္ေတာ့ ကိုယ္လည္းေသာက္မိမည္။ ခါးတာေသာက္လွ်င္ ခါးတဲ့အက်ိဳးေပးလာသည္။ ခ်ိဳတာေသာက္လွ်င္ ခ်ိဳတဲ့အက်ိဳးေပးလာသည္ ဆိုေသာ ျမတ္ဗုဒၶအဆံုးအမသာ ၿမဲစြာယံုၾကည္။ လူမိုက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမြမ္းတာ မႏွစ္သက္ႏွင့္။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ခ်ီးက်ဴးတာသာ ၀မ္းပန္းတသာ ခံယူ။ “န စ ခုဒၵ မာစေရ ကိဥိၥ”- ေသးသိမ္ည့ံဖ်င္းတဲ့အမႈကို နည္းနည္းေလးမွ် မလုပ္ေလနဲ႔ဟူေသာ ဘုရားအဆံုးအမအတိုင္းသာ က်င့္ႀကံကာ ေနသြားရမည္။
အေတြးရွင္းမွ အျမင္္ရွင္းမည္။ အျမင္ရွင္းမွ စိတ္ရွင္းမည္။ စိတ္ရွင္းမွ အလုပ္ရွင္းမည္။ အလုပ္ ရွင္းမွ ဘ၀ရွင္းမည္။ ဘ၀မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေနသြားႏိုင္ေအာင္ အေတြး မွန္ရမည္။ အျမင္ မွန္ရမည္။ စိတ္ထားေကာင္းရမည္ျဖစ္သည္။ ပညာရွိကို ေပါင္းရမည္။ လူမိုက္ကို ေရွာင္ရမည္။ မဂၤလသုတ္အဆံုးအမအတိုင္း
“လူမိုက္ကိုေလ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔ ၊
မမွီ၀ဲႏွင့္ ကင္းေအာင္ေန။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊
မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူေပ။
အဲဒါမွ…ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။” ဟူ၍ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံကာေနမွ ဘ၀မွာ ရွင္းရွင္းလင္း လင္း ေနသြားႏိုင္မည္။ ဘ၀ရွင္းမွ နိဗၺာန္ကို လင္းလင္းျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
စာရႈသူပရိတ္သတ္အားလံုး နိဗၺာန္ထိုးထြင္း၊ ဉာဏ္အလင္းကို၊ ရွင္းရွင္းပိုင္ပိုင္ ရႏိုင္ၾကပါေစ။
1 comment:
ဖတ္မွတ္ၿပီး သာဓုေခၚပါတယ္ရွင္---
Post a Comment